آسفالت گرم متریالی است که در کارخانه و در درجه حرارت بالای 150 درجه سانتیگراد تولید میشود و به دلیل حرارت بالایی که دارد، باید به وسیله ماشین‌های مخصوص اجرا شود. لذا آسفالت گرم برای کفسازی اتوبان‌ها، آزادراه‌ها، خیابان‌ها و کوچه‌ها مناسب است.
معرفی آسفالت گرم
آسفالت گرم اختلاطی است از قیر گرم و سنگدانه های خرد و دانه بندی شده به همراه فیلر که آن را در کارخانه آسفالت و در حالت گرما گرم در شرایط معین و حرارت مشخص و تعریف شده باهم ترکیب شده حاصل میگردد. در همان حالت گرم بر روی سطوح مانند بیس و ساب بیس و یا رویه های بتنی حمل و پخش و پروفیله و کوبیده می شود.
نسبت ترکیب این مواد با همدیگر به کاربرد و نوع مصرف و ضوابط طراحی آن بستگی دارد. همچنین ضخامت لایه ای هم که قرار است اجرا شود در این ترکیب موثر است از خصوصیات آسفالت گرم دوام طولانی و توان باربری و سرعت عمل آن در عبور ترافیک می باشد بیشتر از 90 تا 95 درصد وزن مخلوط آسفالتی را مصالح سنگی شامل میگردد. از آزمایش مارشال و براساس استاندارد ASTM D1599 برای تهیه طرح آسفالت استفاده میگردد.
استفاده از آسفالت گرم هیچ گونه محدودیتی در راه های مختلف ندارد. از آسفالت گرم در ساخت رویه راه ها و فرودگاه ها و پشت بام های ساختمان ها استفاده می شود. آسفالت به فرانسوی به معنی قیر هم بکار میرود اما در کشور ما منظور از آسفالت بتن آسفالتی است که از واژه ای از یونان باستان گرفته‌شده‌است.
استفاده از آسفالت گرم برای عایق بندی پشت بام
برای ایجاد عایق رطوبتی و حفاظت از پشت بام ساختمان می توان از این محصول استفاده کرد هرچند آسفالت برای سقف ساختمان دوام بیشتر دارد اما وزن آن نسبت به ایزوگام و قیر و گونی بیشتر است قیر مورد استفاده در بتن آسفالتی و آسفالت گرم بایستی قیر خالص باشد که ناشی از ته نشینی نفت خام در برج تقطیر حاصل میگردد و باید تا درجه حرارت 175 کف نکند قیرهای مورد استفاده در ایران قیرهای با درجه نفوذ و یا ویسکوزیته گرید یا PG هستند شرایط آب و هوایی محل اجرا مهمترین عامل در انتخاب نوع قیر است مثلاً قیر با ویسکوزیته بیشتر(با درجه نفوذ کمتر) برای محورهای با ترافیک سنگین تر و آب و هوای گرم و قیر با ویسکوزیته کمتر (درجه نفوذ بیشتر) برای بار ترافیک سبک و آب و هوای سرد پیشنهاد میشود.
ویژگی‌های اسفالت گرم
آسفالت گرم لایه‌های مختلفی دارد برای همین آسفالت کردن یک راه یا جاده صرفاً با ریختن‌آسفالت به پایان نمی‌رسد بلکه باید مراحلی طی شود که نیاز به متخصصین این کار دارد. در واقع به لایه‌های مختلف آسفالت گرم، قشرهای آسفالت گفته‌می‌شود که شامل موارد زیر میشود:
- قشر توپکا یا لایه رویی
- قشر بیندر یا لایه آستر
- اساس قیری
قشر توپکا (Topeka) یا لایه رویی آسفالت گرم
به بالاترین قشر یا لایه آسفالت گرم که در تماس مستقیم با لاستیک انواع خودروها است. عبور و مرور روی آن انجام میشود قشر توپکا گفته‌می‌شود.
این لایه از نظر ساخت و بافت کمی متفاوت با لایه‌های زیرین است. سنگ‌دانه‌های این لایه ریزتر بوده و فضای بین سنگ‌دانه‌ها نیز بیشتر است.
به دلیل اینکه این لایه آبخور است و بیشترین فشار روی این لایه وارد میشود باید استانداردهای لازم برای آن در نظر گرفته‌شود.
آسفالت رویه آخرین لایهٔ آسفالت محسوب میشود که مستقیماً با فضای بیرون و ترافیک وسایل نقلیه در تماس است. بنابراین باید به نحوی تولید و اجرا شود که در برابر تغییرات جوی و ترافیک سنگین مقاوم بوده و استحکام و مقاومت آن کاهش نیابد.
لایه رویه دارای دانه‌بندی ریز می‌باشد و فضای خالی بین سنگ‌دانه‌های آن بیشتر است. لایه توپکا باید به‌گونه‌ای اجرا شود که در برابر سرما، یخ‌بندان، آب، گرمای شدید و تغییرات دمای هوا مقاومت بالایی داشته باشد. اندازه سنگ‌دانه‌های لایه توپکا نباید بیشتر از 5/9 تا ۱۹ میلیمتر باشد.
لایه بیندر یا لایه آستر اسفالت گرم
این لایه، زیر لایه توپکا اجرا میشود و در واقع آستر لایه بالایی به‌حساب می‌آید، برای اینکه مقاومت آسفالت گرم بالاتر رود، این لایه باید سنگ‌دانه‌های درشت‌تری داشته باشد و معمولاً اندازه‌های سنگ‌دانه‌های این لایه تا ۲۵ میلیمتر است.
طبیعتاً بعد از خشک‌شدن، برش این آسفالت سخت‌تر است و نیازمند داشتن یک دستگاه کاتر آسفالت بر باکیفیت است.
